gloomysun

Sinemadan cikip eve geliyorsun. Cok guzel cok insancil film izlemissin, keyiflisin. "Hayat" diyorsun icinden, "Sanirim o kadar da boktan degil"...
Evde televizyonun karsisindaki koltuga oturuyorsun, kavgaya, kine, nefrete, kisacasi hicbir yabani duyguya yer yok icinde. Ama o cikip geliyor sonra. Gardini almis, zirhini giyinmis, kilicini kusanmis. Saldiriyor.
Once anneme saldiriyor. Tum amaci onu oldurmek cunku. "Raki bardagi nerde" diyor. Bayram gunu raki icecek sanirim. Yuzundeki o igrenc ifadeyle mutfaktan cikip salona giriyor. Size ne kadar yazarsam yazayim anlatamam o ifadenin cirkinligini. Sonra mevzuya ben giriyorum klasik. "Sen karisma diyor, terbiyesiz, ben senin buyugunum, bana saygi duyacagina laf yetistiriyorsun"...
Ayaga kalkiyorum. "Bayram da bile zikkimlanan birine saygi duymam ben" diyorum. Yani sanirim buna benzer bir sey dedim.
Sonrasi malum.
Bana "siktirsin gitsin bu evden" diyor.  Bir de Allah belami versinmis. Yedigi ekmegi ben aliyorum diyor. Evet, nihayet diyor bunu. 30 yasina geldim ve olsem de gam yemeyecegim artik. Bundan 15 sene evvel annesi diyordu bunu. Bu kez evladi diyor. Ben cocuktum, bizi yasadigimiz evden siktir eden, gidin kumeste yasayin diyen bir babaannem vardi. Ve ben o kadini rahmetle aniyorum simdi. Sarfettigi onca soze ragmen, "terbiyem" ölmüş birini kotu anmama musaade etmiyor.
O simdi iceride hicbir sey olmamis gibi misafirlerle konusuyor. (bu olaylar olurken evde misafir de vardi ustelik)
Agzindan o laflarin cikmasi saniyelik bir olay. Bu o kadar kolay ki. Saniyor ki bu durum herkes icin boyle. Onun birkac saniyede sarfettigi sozleri ben yillarca, belki omrumce tasiyorum. Bilmiyor.
Yalvaririm, sozlerinizi dinleyin. Ne dediginizi, ne konustugunuzu bilin. Ve soylediginiz hicbir seyi unutmayin. Belki siz unutsaniz da, unutmayacak birileri cikar. Belki kalbi kirilir belki ruhu yaralanir da bu can acisiyla yasamak zorunda kalir. Ve cani aciyan kisi, canini neyin acittigini asla unutmaz. Asla.
Bu blogu okuyan birileri varsa, onlardan rica ediyorum. Beni bu okuduklarinizla yargilamayin. Yasadigim her olaya disaridan birisiymis gibi bakip degerlendirmeye calismaktan yoruldum, usandim. Hayatim gercekten boktan, bunu ispat etmeye calismiyorum. Her seyi en yalin haliyle anlatmaya calisiyorum. Elimden bu kadari geliyor. Ben acimasiz biri degilim. Onun gibi olmayacagim. Kendi evladina bu kadar sevgisizlik asilayan bir adamin kizi degilim ben. Olamam. Olmamaliyim.
Kendinize ve evlatlariniza iyi bakin, iyi davranin, gonullerini hos tutun. Emin olun buna ihtiyaclari var.
A.