karamsarlık paçalarımdan akıyor.
varoluşumu kötücül bir tesadüfe bağlıyorum.
belki de kasıtlı bir kötülük.
kendimi iyi ifade edebileceğimi sanırdım.
daha doğrusu öyle olacağımı umdum.
ama bununla uzaktan yakından alakam olmadı.
kendimi geri çevirdim.
konuşamıyor olmam, bu suskunluk, ifadesizlik
beraberinde karamsarlığı getirdi.
veya ne bileyim, belki de hepsi,
karamsar oluşumun peşinden geldi.
kendimi affedebilmeyi çok isterdim.
yapmadıklarımdan ötürü duyduğum pişmanlıkları yaşamıyor olmayı.
keşke daha 'iyi' biri olabilseydim.
keşke daha düzgün biri olabilseydim.
o zaman yine de bu kimliği,
bu huzursuz benliği
hak eder miydim?
(Gnarls Barkley - Crazy)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder