gloomysun

Çok yorgunum.

Üzerime tonlarca yük binmiş gibi

Bir rüya görmek istiyorum.

Uyandığımda canımı yakan bütün yorgunlukları yok edeceğini bildiğim bir rüya.

Belki bir daha asla göremeyeceğim kadar kısa ve güzel bir rüya.

Hafızama kazınmış her ne varsa yok olsun istiyorum.

O düşün gerçekleşmesini bekleyerek geçirdiğim günlerin sayısını unutmak istiyorum.

Çünkü artık çok yorgunum.

Saymaktan, beklemekten, yol almaktan,

Kalbimin kırılmasından.

Çok yorgunum sonu olmayan aynı masalları defalarca dinleyip durmaktan ve sonlarına dair tahmin yürütmekten.

Ne vazgeçişler gördüm oysa

Ne vazgeçilişler.

Nasıl razı oldum bu yalnızlığa?

Şimdi kiminle savaşıyorum, kime karşı kuşandım silahımı, kimin için giyindim zırhımı?

Kiminle bu bitmek bilmeyen kavgam?

Ne kadar çok oyun oynadıysam çocukken, biliyorum hepsinden daha ağır ve uzun gelecek bu.

Gücümün yeteceğini sanmıyorum.

Ruhumdaki yaraların açılıp kanayacağını, kanatılacağını hissediyorum.

Çok yorgunum.

Üzerime tonlarca yük binmiş gibi

Bir rüyanın kollarından henüz yeni sıyrılmış bir mahmur gibi

Bana defalarca aynı ahlaksız satırları yazdıran kaderden azad edilmeyi bekliyorum.

Belki de kandırılmayı.

Bir şeylere kanıp, vazgeçmek istiyorum hayatıma girmiş bütün yalnızlıkların sinsi varlıklarından

Artık çok yorgunum.

Bildiklerimi de unutmak istiyorum. 

Hafızamı diri tutan ne varsa, hepsinden kurtulmak istiyorum bir çırpıda.

Unutmak istiyorum ne var ne yoksa

Unuttukça teslim oluyorum adını koyamadığım o duyguya.

O kadar yorgunum ki, yüreğimde sönen ateşleri tekrar yakacak gücüm bile yok.

Yalnızlıklar

Peşimi bırakmayan, sözümden çıkmayan kalabalıklar

Ne büyük pişmanlıklar biriktirmiştim oysa küçücük bir adamın gölgesinde

Ne ağır umutlar yüklenmiştim bir gram bile etmeyen bir yüreğe

Ve şimdi çok yorgunum bu yüzden.

Biliyorum

Renksiz bir hayal bu

Bir daha görmeyeceğim.

Şimdi bana yorgunluktan arta kalan,

Mutsuz bir son.

05'07