gloomysun

yeni bir yol buldum. içinde bulunduğum bir konuma, şahit olduğum bir olaya, işittiğim bir söze ya da sahip olduğum bir duyguya 'yetemediğimde', bunlarla başedemediğimde sahile iniyor, bisiklet sürüyorum. bakıyorum ki pek çok insan da benim gibi; ya yürüyor ya koşuyor ya da bisiklet sürüyor. hepsinin kafasının içinde belki benimkilere benzeyen belki hiç benzemeyen düşünceler. birçoğuyla gözgöze geliyoruz, sanki orada bulunuş sebeplerimizi anlar ve ortak bir sırrı paylaşır gibi bakışıyoruz. "seni anlıyorum koşan adam", "bu düşünceni destekliyorum yürüyen teyze", "bu konuda sana hak veriyorum bisikletli genç" gibi cümleler kuruyorum içimden. kendi kendime oynadığım bir oyuna döndü bu. temiz hava ciğerleri açtığı gibi kafayı da açıyor ziyadesiyle. kulağımdaki müziğe ayak uydurarak -pedal mı demeliydim- hibernate moduna alıyorum kendimi iki saat. modern zamanlar insanını da kendi başının çaresine bakmaya zorluyor bazen. ne diyeyim. herşeyin hayırlısı.